Eindelijk voor meneer weer de korte broek en het mouwloze hemd uit de kast en voor mevrouw het rokje of jurkje dat jaren geleden al veel te kort was. Dat een en ander de mogelijkheid schept tot vertoon van excessieve obesitas, lijkt niet te deren. Opgestulpte borsten die, voor zover ze überhaupt naar voren steken, veelal ruimschoots voorbij worden gestreefd door de buik, al dan niet met vetschort. De benen gunnen ons een blik op grijzige vetmassa met kuilen en verkleuringen. Er zijn veel jonge mannen die op alle dagen lopen. Jong en oud, man en vrouw voelen zich de laatste jaren in toenemende mate geroepen hun lichaam (verder) te laten ontsieren door tattoos van plagiërende symbolen en figuren, en weemakende teksten. De vraag of men de betreffende afbeeldingen en teksten thuis aan de muur zou willen hangen, is klaarblijkelijk niet gesteld. Een beetje verstandig mens met een beetje smaak zou de betreffende wandversiering in het vuilnisvat deponeren. Maar men laat de rotzooi voor het leven op de huid krassen in de veronderstelling dat men voor origineel en stoer zal doorgaan. En de vakantiedracht maakt het mogelijk de huidverminkingen aan den volke te tonen. De heren kunnen nog een kaalgeschoren hoofd met oorringetjes toevoegen boven de spekkraag die ooit nek geweest moet zijn. De dames kunnen kiezen voor uitbreiding met allerlei piercings en sommigen kunnen bogen op een gebotoxt dodenmasker en een heuse silicon valley. Een ander niet te bevatten fenomeen is het dragen van opzettelijk ingeknipte of gescheurde broeken. Je ziet het voor je hoe in de derde wereld volwassenen en kinderen voor een hongerloontje 12 tot 16 uur per dag in een confectiefabriek moeten werken en een mooie spijkerbroek, waar ze zelf misschien maanden voor zouden moeten sparen, opzettelijk moeten beschadigen. Ze kunnen niet begrijpen dat de beschadigde kleding in de winkel ook nog twee maal zoveel kost als onbeschadigde kleding. Zittend langs de promenade kunnen het schaamteloos exhibitionisme en de voortschrijdende decadentie een mens danig bij de strot grijpen.
John Zant
