Geplaatst op

Wat nu in Syrie?

Wat nu in Syrie?

  1. Irak en Afghanistan zijn na interventie van buitenaf in een bloedige burgeroorlog terecht gekomen zonder dat de oorspronkelijke doelen van die interventies zijn bereikt (het van het toneel verdwijnen van Saddam, die overigens tot kort voor de interventie werd bewapend door westerse landen, was een morele opsteker voor de VS, maar heeft voor de Irakezen geen positieve verandering teweeg gebracht).
  2. Wapens importeren leidt ertoe dat nog meer mensen ongecontroleerd wapens kunnen gebruiken, tot nog meer doden; bovendien is het moeilijk uit te maken wie dan wel met extra wapens gesteund zou moeten worden; dus de EU heeft terecht een wapenembargo afgekondigd.
  3. Nu er gifgasdoden vallen is iedereen moreel verontwaardigd; het feit dat al duizenden burgers door bommen, kogels, marteling etc. om het leven zijn gekomen is kennelijk minder erg: dat vind ik hypocrisie.
  4. Mensen i.h.a. vinden het bijna onverdraaglijk als er een probleem is waar vooralsnog geen oplossing voor is; men voelt zich ongemakkelijk en zelfs schuldig; men kiest dan liever voor een schijnoplossing, interventie, om in godsnaam toch maar iets te doen; maar nogmaals het middel is erger dan de kwaal! De gifgasaanval is de lang verbeide casus belli, dit keer “rode lijn” genoemd, een drogreden om militair in te grijpen.
  5. We hebben afgesproken dat militair ingrijpen alleen door de VN mag worden besloten; als de VN geen besluit neemt, kun je daar gefrustreerd op reageren en buiten de VN om toch een militaire operatie op touw zetten: je diskwalificeert daarmee ons kostbaarste wereldgoed, de VN. Democratie werkt zo, dat je de afgesproken procedures volgt, ook al is de uitkomst je niet welgevallig. Het wordt overigens wel tijd dat de samenstelling van de Veiligheidsraad en de wijze van stemmen worden hervormd, zodat de samenstelling evenwichtiger is en er niet 1 land kan zijn dat de besluitvorming blokkeert. Als je kritiek hebt op de VN, zorg dan dat de nodige hervormingen binnen de VN worden gerealiseerd, maar passeer de VN niet, want je haalt de democratische besluitvorming geheel onderuit. (Een democratisch gekozen president Morsi, mag niet door het leger worden afgezet, al is hij nog zo’n slechte president; bij de volgende verkiezingen kan het volk bepalen wat ze verder met Morsi willen; je kunt de democratische spelregels die je hebt afgesproken niet opzij zetten als de resultaten je op een bepaald niet bevallen; je protesteert, een democratisch recht, je overlegt, en je brengt je stem uit bij de volgende verkiezingen). Overigens heeft Rusland gelijk: militair ingrijpen werkt contraproductief.
  6. Wat moeten we dan???? Voor de burgeroorlog op zich kan op dit moment geen zinnige oplossing worden geleverd. We moeten helaas met lede ogen toezien hoe strijdende partijen binnen Syrië elkaar vermoorden. De wapensteun van andere landen, zoals Saoedi Arabië, moet met alle kracht worden gestopt. De enige oplossing kan aan de onderhandelingstafel worden gevonden. Vooralsnog kunnen alle militaire gelden het best worden besteed aan menswaardige opvang van de vele vluchtelingen.
  7. De VS, Rusland, China en Saoedi Arabië hebben de politieke en economisch macht om het regime van Assad te dwingen gewapend optreden te stoppen en aan de onderhandelingstafel plaats te nemen.
Geplaatst op

Hoe het Westen met twee maten meet

Hoe het Westen met twee maten meet

De Westerse landen hebben een merkwaardig gevoel van superioriteit ten opzichte van niet- Westerse landen, waardoor ze zich gerechtigd voelen om uit strategische en economische motieven voortdurend invloed te verwerven in landen waar ze niet thuis horen. In dat kader wordt verzet vanuit die overheerste, uitgebuite en door het Westen vaak van een corrupte marionettenregering voorziene landen geduid als terrorisme.

Het Westen mag alles:

  • Atoombommen gooien op steden met vrijwel uitsluitend burgerslachtoffers; dat heet dan bevrijding in plaats van genocide
  • Israël wel illegale kernwapens toestaan uit “zelfverdediging”, maar Iran niet, want die behoort tot de as van het kwaad, vormt een bedreiging voor de vrede en heeft kennelijk geen recht op zo’n soort “zelfverdediging”
  • Oorlog voeren in andere landen om de Westerse wereld te beschermen tegen communisten, islamisten, etc. als dekmantel voor strategische en economische motieven
  • Burgers ombrengen in andere landen en dat afdoen als collateral damage bij het nastreven van een “nobel” doel
  • Manipuleren met taal: Wat wij doen is goed en als anderen dat niet goed vinden en zich verzetten, noemen we dat terrorisme
  • In andere landen iedereen, vriend en vijand, afluisteren; dat heet geen misdaad, geen hoogverraad van vriendschappelijke betrekkingen, geen spionage of diefstal van staats/bedrijfs/privé geheimen, maar dat heet een veiligheidsmaatregel
  • Liegen in de Veiligheidsraad van de VN en ermee wegkomen
  • Etc.

    Dus: Vanuit het “recht” van de sterkste, kan het Westen succesvol meten met twee maten.

    Stelling 2: De grootste bedreiging voor de wereldvrede is de Westerse politiek van overheersing en uitbuiting. Dit gedrag wordt verhuld in allerlei humanitaire termen, in termen van marktwerking of in termen van zelfverdediging; het verzet ertegen wordt terrorisme genoemd, dat uit alle macht bestreden dient te worden

    Stelling 1: Jantje treitert, besteelt en mishandelt Pietje in het geniep; als Pietje daarom boos wordt en zich verweert, roept Jantje: “Meester, Pietje slaat me!” Voor alle duidelijkheid: Elke vorm van geweld van de kant van de zogenoemde terroristen is verwerpelijk; het geweld van de Westerse zogenoemde weldoeners is dat evenzeer onder welke verhullende term het ook wordt gepresenteerd.

Geplaatst op

Vergeten bevolkingsgroepen in nood

“Vergeten” bevolkingsgroepen in nood Inleiding Groen Links, en dus ook de werkgroep Vrede en Veiligheid, heeft de afgelopen tijd veel tijd en aandacht besteed aan Kunduz en doet dat nog steeds. Daar is ook alle reden toe. Er zijn echter naast Afghanistan (Kunduz) nog vele andere brandhaarden in de wereld. In een kleine partij is het zaak de beperkte menskracht en middelen rationeel en rechtvaardig in te zetten. Het project “Vergeten bevolkingsgroepen in nood” komt voort uit de ongerustheid dat met alle inzet van menskracht en middelen voor probleemgebied Kunduz, er relatief weinig inzet en aandacht over blijft voor andere probleemgebieden. Er lijkt sprake van selectieve aandacht voor Kunduz. Dat kan gerechtvaardigd zijn als daar de nood verreweg het hoogst is, maar het is de vraag of dat het doorslaggevende argument voor de keuze is (geweest); mogelijk spelen andere factoren ook een rol; te denken valt aan de prioriteitstelling van de VS, aan politiek-strategische belangen, aan economische belangen, aan de waan van de dag in de media, collectieve bewustzijnsvernauwing, etc. Groen Links/de werkgroep Vrede en Veiligheid wil zich sterk maken voor:

  1. De bescherming van kwetsbare burgers
  2. Het vergroten van het respect voor de mensenrechten
  3. Het scheppen en handhaven van vrede en veiligheid

Aannemend dat Groen Links denkt in termen van wereldburgers, van gelijkwaardigheid van elk der wereldburgers en van hulpverlening op basis van objectieve nood in plaats van op basis van bevriendheid, economisch en/of politiek voordeel, toevallig binnen de media-aandacht vallen, etcetera, zou Groen Links een strategie moeten bedenken hoe de schaarse tijd, menskracht en middelen het beste kunnen worden ingezet om de wereldburgers die het meest te lijden hebben onder geweld en repressie ook de meeste hulp en aandacht te bieden. Doelstellingen De doelstellingen van dit project zijn:

  1. Overzicht: Het voorzien in een overzicht van alle landen/volkeren/bevolkingsgroepen die te lijden hebben van geweld, repressie en schending van mensenrechten.
  2. Prioriteitstelling: Het formuleren van criteria op grond waarvan te bepalen is welke bevolkingsgroepen er wat dat betreft het slechtst aan toe zijn en het meest aanspraak zouden maken op hulp en aandacht.
  3. Beleidsadvies: Het formuleren van doelgericht en rechtvaardig beleid voor Vrede en Veiligheid van Groen Links op grond van geformuleerde prioriteiten.

Aanpak Ondergetekenden inventariseren welke nuttige informatiebronnen reeds beschikbaar zijn. In eerste instantie wordt gekeken naar de volgende informatiebronnen:

  1. Human Rights Watch (www.hrw.org)
  2. Amnesty International (www.amnesty.org)
  3. International Committee of the Red Cross (www.icrc.org)
  4. UN Refugee Agency UNHCR (www.unhcr.org)
  5. Human Development Index (www.hdr.undp.org)
  6. Failed States Index (www.global.fundforpeace.org)

Bevindingen 1. Human Rights Watch Human Rights Watch is dedicated to protecting the human rights of people around the world. We stand with victims and activists to prevent discrimination, to uphold political freedom, to protect people from inhumane conduct in wartime, and to bring offenders to justice. We investigate and expose human rights violations and hold abusers accountable. We challenge governments and those who hold power to end abusive practices and respect international human rights law. We enlist the public and the international community to support the cause of human rights for all. HRW publiceert zeer frequent over onderdrukte bevolkingsgroepen en is daarmee zeer actueel. Deze actuele informatie kan gebruikt worden voor sturing en actualisering van het beleid. 2. Amnesty International Amnesty International is a global movement of more than 3 million supporters, members and activists in over 150 countries and territories who campaign to end grave abuses of human rights. Our vision is for every person to enjoy all the rights enshrined in the Universal Declaration of Human Rights and other international human rights standards. We are independent of any government, political ideology, economic interest or religion, and are funded mainly by our membership and public donations. After more than 50 years of groundbreaking achievements, Amnesty International is now embarking on a major process of evolution, to adapt to the dramatic changes in the world we operate in, and to increase the impact of our human rights work. We are introducing a new, global way of working – with a distributed centre and Regional Hubs of research, campaigns and communications – because we owe it to the people we work for to be the most effective force for freedom and justice that we can, globally. As we develop this process – in line with the long-held desire of our international membership – we will post regular blogs, articles, stories and personal accounts to explain what is happening, and why it is important to those on the human rights front line. Amnesty publiceert zeer frequent;ook deze actuele informatie kan gebruikt worden voor sturing en actualisering van het beleid. 3. International Committee of the Red Cross The International Committee of the Red Cross (ICRC) is an impartial, neutral and independent organization whose exclusively humanitarian mission is to protect the lives and dignity of victims of armed conflict and other situations of violence and to provide them with assistance. The ICRC also endeavours to prevent suffering by promoting and strengthening humanitarian law and universal humanitarian principles. Established in 1863, the ICRC is at the origin of the Geneva Conventions and the International Red Cross and Red Crescent Movement. It directs and coordinates the international activities conducted by the Movement in armed conflicts and other situations of violence. Het ICRC geeft elk kwartaal het International Review of the Red Cross uit met informatie over actuele activiteiten en projecten. Er is een overzicht van landen waarin het ICRC actief is. 4. UN Refugee Agency UNHCR UNHCR levert een Statistical Online Population Database voor de “population of concern to the UNHCR”: vluchtelingen, asielzoekers, teruggekeerde vluchtelingen, internally displaced persons (IDP’s), teruggekeerde IDP’s, statenlozen, en andere zorggroepen voor de UNHCR, in meer dan 150 landen. 5. Human Development index Het Human Development Report Office brengt al 24 jaar een jaarlijks rapport uit over de gezondheidstoestand (levensverwachting bij geboorte), het opleidingsniveau (aantal jaren scholing) en de levensstandaard (bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking) van elk land. Op grond hiervan wordt de “Human Development Index” berekend. Voor 2012 worden 47 landen aangemerkt als “very high”, 47 landen als “high”, 47 landen als “medium” en 45 landen als “low”. 6. Failed States index Voor het jaar 2012 hebben “Foreign Policy” en “Fund for Peace” voor de 8e keer een overzicht gepubliceerd van “indicators of state vulnerability” voor 178 landen. Er worden 12 indicatoren gebruikt: Social -mounting demographic pressures -massive displacement of refugees creating severe humanitarian emergencies -widespread vengeance-seeking group grievance -chronic and sustained human flight Economic -uneven economic development along group lines -severe economic decline Political -criminalization and/or delegitimization of the state -detoriation of public services -suspension or arbitrary application of law, widespread human rights abuses -security apparatus operating as a ‘state within a state’ -rise of factionalized elites -intervention of external political agents Voor elk land wordt een totaalscore berekend die bepalend is voor de rangordening van meest en minst problematische landen. Er worden 33 landen gerangschikt onder “alert”, 92 landen onder “warning”, 39 landen onder “moderate” en 12 landen als “sustainable”; voor 2 landen is geen score berekend. Het is ook mogelijk om een rangordening te genereren per indicator. Voor 2012 zijn de 10 slechtst gekwalificeerde landen: Somalië, Democratische Republiek Congo, Noord-Soedan en Zuid-Soedan, Tsjaad, Zimbabwe, Afghanistan, Haïti, Jemen, Irak en Centraal Afrikaanse Republiek. Evaluatie doelstellingen tot nu toe 1. Overzicht Hierboven zijn enkele informatiebronnen genoemd die een overzicht bieden van de bevolkingsgroepen in nood in de wereld. Aangezien de doelstellingen van genoemde organisaties humanitair, apolitiek en wereldomspannend geformuleerd zijn, zijn ze geschikt om “vergeten” bevolkingsgroepen in kaart en onder de aandacht te brengen. De genoemde bronnen dienen nog verder bestudeerd en uitgewerkt te worden. Suggesties voor nog andere informatiebronnen zijn welkom. 2. Prioriteiten De Human Development Index en de Failed State Index hanteren criteria om te schatten hoe erg de situatie in bepaalde landen is. Deze criteria zijn goed te gebruiken om te bepalen welke landen het meest de inzet van schaarse menskracht en middelen behoeven. Aangezien het een overzicht van landen betreft is niet direct zichtbaar welke bevolkingsgroepen in nood verkeren: Een land kan als geheel redelijk scoren, terwijl met name één bevolkingsgroep wordt verdrukt, die door de redelijke overall score van het land over het hoofd gezien kan worden. Met name de Human Rights Watch, het ICRC en het UNHCR geven actuele informatie over mogelijk “vergeten” bevolkingsgroepen in nood. 3. Beleidsadviezen Alvorens beleidsadviezen te formuleren is het zaak dat vanuit de werkgroep/partij wordt aangegeven of dit een zinvolle benadering is die het verdient verder uitgewerkt te worden. Het lijkt ons hoe dan ook nuttig dat een of meerdere personen genoemde bronnen (bijna) dagelijks screenen en daarover op vaste tijden rapporteren/adviseren aan de betreffende portefeuillehouder in de Tweede Kamer. Verdere planning Als de werkgroep/partij dit een zinvolle aanpak vindt, zal verdere uitwerking plaats vinden. De eindrapportage zou dan in het vierde kwartaal van 2013 het licht kunnen zien.

Geplaatst op

Israël-Palestina conflict

Wat nu met Israël en Palestina? Er valt Israël veel te verwijten, waaronder het negeren van diverse VN-resoluties, het annexeren van Palestijns gebied, het bouwen van een muur en het geweld tegen burgers. Ook de Palestijnen valt veel te verwijten, waaronder het (lange tijd) niet erkennen van de staat Israël, het anti-semitisme en het geweld tegen burgers. En ook de landen die een van beide partijen steunen valt veel te verwijten: de VS en Nederland die Israël de hand boven het hoofd houden; de Arabische landen die Israel van de kaart willen vegen. En last but not least: de internationale gemeenschap die uit mededogen en uit schuldgevoel de Joden na de 2e Wereldoorlog een thuisland schonk op Palestijns gebied en daarmee een explosief probleem creëerde. Als je in deze kluwen van tegenstellingen iets nuttigs wil doen, verleen dan steun aan de versterking van de samenwerking tussen vreedzame groeperingen uit Israël en Palestina: nodig vertegenwoordigers samen uit, geef ze een internationaal platform, bied ze steun om in eigen land aan kracht en invloed te winnen. Verder zou je kunnen bepleiten dat de onderhandelingen tussen Israël en Palestina niet meer mogen geschieden onder leiding van de VS, omdat die partijdig zijn; de VN is de eerst aangewezen organisatie om die rol te vervullen en verder zou de EU een prominentere rol kunnen spelen. “Zodra een vredestichter partij kiest, kan hij niet meer als neutrale vredesstichter fungeren.”

Geplaatst op

Hans Achterhuis: “Met Alle Geweld”

Hans Achterhuis: ‘Met Alle Geweld’ — een kritische beschouwing — Hobbesiaanse val: Om je tegen potentiële vijanden te beschermen heb je een wapen nodig; om te voorkomen dat de ander als eerste zijn wapen gebruikt, begin je zelf met schieten Inleiding Professor Hans Achterhuis is een bekende Nederlandse filosoof. Hij schreef een aantal spraakmakende, maatschappijkritische boeken over ontwikkelingshulp, gezondheidszorg, arbeid en techniek. Eind 2008 verscheen zijn boek ‘Met Alle Geweld’. Het bevat een filosofische zoektocht naar alle mogelijke aspecten van geweld vanuit zeer uiteenlopende invalshoeken en mag met bijna 800 pagina’s gelden als een magnum opus.

“Hans Achterhuis: “Met Alle Geweld”” verder lezen