ONGEZONDE ARTIKELEN
Sporten voor de status
“Doe jij aan sport?” “Ja, ik ga drie keer per week naar de sportschool en ik train voor de marathon”. “Wow, cool!”, hoor je vaak als reactie. Ik zou zeggen: Bewegen is gezond, maar de sporthype van tegenwoordig heeft weinig met gezondheid te maken. Integendeel zelfs. Alle tijd en energie die aan fanatiek sporten worden besteed, worden niet besteed aan reflectie, lezen, je relaties, je emoties, en andere noodzakelijke gezonde activiteiten. Het lijkt eerder een vlucht daarvoor. Wat hebben de fanatieke sporters in hun eigen ogen misdaan, dat ze zichzelf zo moeten tuchtigen? “Dan kun je lekker je hoofd leeg maken”, wordt er beweerd. Je zou haast denken dat het hoofd door relationele en emotionele armoede gewoon altijd al leeg was. Omdat je er bewondering en status mee kunt oogsten, is fanatiek sporten een hype geworden. Kun je nagaan wat een relationele en emotionele armoede er wordt geleden.
John Zant
Afhankelijk of zelfredzaam gemaakt worden
Voorlichting en therapie zijn bedoeld als een leerproces, waarin de patiënt door de deskundige arts of therapeut leert beter met eigen ziekte en gebrek om te gaan. Het doel van het leerproces is zelfredzaamheid te vergroten. In de praktijk echter laten veel artsen en therapeuten hun patiënten onnodig vaak terugkomen, omdat ze nauwelijks aan voorlichting ter vergroting van de zelfredzaamheid doen. Dat is makkelijker en het levert veel geld op. Patiënten laten zich die overmaat aan zorg vaak welgevallen. Dat geeft een veilig gevoel en de behoefte aan aandacht wordt ruimschoots bevredigd. Thuis hoeven ze niet te oefenen, want dat gebeurt wel bij de therapeut. De betreffende artsen en therapeuten voelen zich gestreeld dat ze keer op keer hun rol als geëerd deskundige kunnen blijven spelen, helemaal als patiënten gewagen van “mijn arts” of “mijn therapeut”. Hoe kwetsbaar moeten die ego’s zijn dat ze zich groter voelen over de rug van hun patiënten? In dit spel tussen twee partijen die allebei baat hebben bij een afhankelijkheidsrelatie, gaan miljarden aan gezondheidszorg verloren.
John Zant
Sport”scholen”
De grote vraag is wat je op een sport”school” leert. Wat moet je je voorstellen bij spinning”les”? Mensen bewegen te weinig, dat is zeker zo. Lopen, fietsen, tassen tillen, kracht zetten bij klusjes, etcetera, men kan het wel, maar doet het te weinig. Lopen op de loopband, fietsen op de spinner, her en der wat met gewichten scharrelen, wat leer je dat je nog niet kunt? De termen “school” en “les” zijn misleidend. Het is juist niet de bedoeling dat je iets leert, nl. in je eigen leefomgeving meer bewegen. De sportschool is het doel op zich geworden. Sterker nog, omdat je naar de sportschool gaat, hoef je in je eigen omgeving niet meer te bewegen, want je hebt je prestaties al in de sportschool geleverd. De sportschool maakt mensen afhankelijk. De kassa rinkelt. De sportschoolbezoekers belonen elkaar met elkaars aanwezigheid en zweet, gezien en gezien worden, compleet met speciale outfit. Je bouwt er status mee op en kunt na lang trainen meer gaan lijken op Jerommeke. Tja, er bestaan zelfs vrouwen die breed lachend bekennen dat ze op foute mannen vallen. Tel uit je winst.
John Zant
Tattoos en piercings
Bij sommige mensen kun je met tattoos en piercings indruk maken. Ze vinden het stoer. Ja, dan ben je iemand! Anderen vinden het treurig “kijk-mij-eens”-gedrag en doodzonde van die vaak jonge gave huidjes. Denk ook aan “nieuwe tieten” met een heuse silicon valley, aan opgespoten lippen die je op een ouderwetse Zwarte-Piet doen lijken, en aan eenvormige, strak geopereerde maskers (voorheen persoonlijke gezichten). Je moet toch wel een heel gemankeerd ego hebben, dat je de illusie hebt dat je mooier, stoerder, etcetera bent met al die verminkingen. Of is het gewoon modieuze, decadente ontevredenheid met alles inclusief jezelf?
John Zant
Goeroes
De mens voelt zich onzeker in een wereld waarin veel niet wordt begrepen en gekend. Men zoekt verklaringen, houvast, voorspelbaarheid, controle. Voor een deel lukt dat ook wel door scholing en vorderingen der wetenschappen. Maar voor een groot deel blijven allerlei fenomenen duister en vragen onbeantwoord. In dat gat springen de goeroes die allerlei gedaanten kunnen aannemen: pastoors, dominees, coaches, sterke leiders, influencers, ideologen, voedingsdeskundologen, wondergenezers, etcetera. De goeroes beweren dat ze het onverklaarbare kunnen verklaren, en meer weten dan gewone mensen. Ze geloven in hun eigen beweringen of niet. Dat maakt niet uit, als de volgelingen maar geloof aan hun beweringen hechten. De volgelingen voelen zich gerustgesteld, geborgen, beschermd en laten zich met een comfortabel gevoel afhankelijk maken. In die zin verschillen de afhankelijkheidsrelaties met reguliere gezondheidszorgers niet van die met andersoortige goeroes. Het gevoel macht te kunnen uitoefenen over anderen schijnt erg bevredigend te zijn.
John Zant
Amerikaanse verkiezingen
In november 2020 kiezen de Amerikanen weer hun president.
De republikeinse kandidaat is een opgeblazen windbuil, een man die geen ondersteuning verdraagt behalve van ja-knikkers.
De democratische kandidaat is een lege huls, een man zonder eigenschappen die zonder ondersteuning niet overeind kan blijven.
Arme Amerikanen. Of krijgt elk volk de leider die het verdient?
John Zant