Geplaatst op

De zesde persoon

De zesde persoon

Bij de dodenherdenking op de Dam waren zes hoogwaardigheidsbekleders. Vijf van hen waren stemmig en ingetogen gekleed. De zesde persoon had zich getooid met een pak met allerlei toeters en bellen. Ik vond deze snoeverij uitermate storend. De koning had zich niet getooid in zijn hermelijnen mantel en droeg geen kroon. Een arts die in het openbaar optreedt heeft zich ook niet volgehangen met tekenen dat hij tientallen, misschien wel honderden mensen heeft genezen. Een loodgieter die talloze mensen uit de nood heeft gered door lekkages te repareren, draagt ook geen tekenen van verdienste. Waarom behangt men elkaar binnen de militaire kaste dan met die protserige snuisterijen? Laten ze, net als artsen, loodgieters en vele anderen die hun bijdrage aan de maatschappij leveren, gewoon hun werk goed doen. Die poppenkast is niet meer van deze tijd. De militaire opsmuk hoort thuis in de verkleedkist.

John Zant

Amsterdam

Geplaatst op

Overdenkingen op 4 en 5 mei

Overdenkingen op 4 en 5 mei

Inleiding

De herdenkingen van de oorlogsslachtoffers op 4 mei en van de bevrijding op 5 mei roepen veel emoties op, omdat het over essentiële zaken in het leven gaat: oorlogsgeweld en vrijheid. Daarover nadenken roept ook vragen op, vragen die voorheen of wellicht nog steeds als taboe worden ervaren. Herdenken maakt in de loop van de tijd ook een ontwikkeling door. Was het voorheen taboe te spreken over de koloniale oorlog in voormalig Nederlands Indië en over door het Nederlandse leger en het KNIL begane oorlogsmisdaden, nu wordt daarover gesproken. Was het in het verleden taboe te spreken over de gewone burgers die passief toekeken hoe hun Joodse medeburgers als misdadigers werden afgevoerd, en over de slechte behandeling die uit de kampen teruggekeerde Joodse mensen ten deel viel in Nederland, nu kan daarover worden gesproken. Zelfs de koning durft het taboe rond het gedrag van zijn overgrootmoeder ter discussie te stellen.

Overdenkingen op 4 mei

Nederland is bevrijd door geallieerde legers. Het Nederlandse leger heeft een kleine rol gespeeld gedurende de oorlog en bij de bevrijding van Nederland. Er waren talloze burgers die zich dapper betoonden in hun verzet tegen de Duitsers en in hun bescherming van medeburgers. Daar wordt terecht veel aandacht aan gegeven.

Maar bedenk ook, dat de geallieerden door hun strategische of vergissingsbombardementen veel burgers in Nederland hebben gedood. En dat Duitse steden vol gewone burgers doelbewust zijn platgebombardeerd. En dat het einde van WO-II in Azië door de overgave van Japan een gevolg was van het gooien van atoombommen op burgers van de steden Hiroshima en Nagasaki. Zou de vijand dergelijke acties ondernomen hebben, dan zou gesproken worden van oorlogsmisdaden. De oorlogsmisdaden van de geallieerden zijn echter nooit erkend, laat staan berecht. Waarom meten met twee maten? Waarom zijn bestrijders van het kwaad per definitie goed?

Wie is mijn vijand? Soldaat A van land A ligt in een loopgraaf tegenover soldaat B uit land B die 100 meter verderop in een loopgraaf ligt. Soldaat A wil geen oorlog en wil geen mensen doodmaken; dat wil soldaat B ook niet. Maar hun leiders hebben een conflict en hebben tot oorlog besloten. Soldaat A is een goed burger die niemand kwaad wil doen; hetzelfde geldt voor soldaat B. Beiden hebben hun huis en dierbaren verlaten om in opdracht te gaan schieten op mensen die door hun leiders tot vijand zijn bestempeld. Maar soldaat A heeft soldaat B nooit iets misdaan en omgekeerd. Onder andere omstandigheden zouden ze elkaar als goede burgers sympathiek vinden. Moeten soldaat A en soldaat B nu op commando op elkaar gaan schieten? Zij hebben elkaar nooit iets misdaan. Wat zou er gebeuren als zowel soldaat A als soldaat B hun opdrachtgevers lieten arresteren op beschuldiging van aanzetten tot moord?

We zeggen allemaal dat we vrede willen. Volgens het laatste rapport van SIPRI (over 2019) wordt wereldwijd meer geld dan ooit uitgegeven aan militaire middelen: $ 1917 miljard (Eng. billion). Bedenk dat 1 miljard mensen heden onder het bestaansminimum ($1,90 per dag) leven. Bedenk welke landen wel een sterk leger hebben, maar geen sociale voorzieningen en geen goede gezondheidszorg voor hun burgers. Bedenk dat er ruim voldoende voedsel op de wereld is om alle monden goed te voeden en er desondanks massaal honger wordt geleden. Met het geld dat aan militaire middelen wordt uitgegeven kunnen alle mensen op de wereld van voldoende voedsel worden voorzien en van gratis onderwijs en gezondheidszorg.

Onze regering heeft de mond vol van vrede, vrijheid en medemenselijkheid. Getreurd wordt om de vervolging van de Joden, de Roma, de Sinti, de homoseksuelen, etc. in WO-II. De Nederlandse regering is echter niet bereid de huidige miljoenen vluchtelingen de helpende hand te bieden of de talloze werklozen die hun kansen in het rijke Europa wagen. Zelfs kinderen zonder begeleiding in overvolle vluchtelingenkampen zijn in Nederland niet welkom. En dan toch als premier van Nederland op 4 mei op de Dam staan.

De vraag is of er van de Holocaust ook geleerd is. Volgens Primo Levi zijn momenteel “de Palestijnen de Joden van de Israeli’s”

Bedenk dat de zogenaamde vredesmissies en humanitaire interventies van het Nederlands leger soms zonder toestemming van de VN plaatsvinden, soms onder valse voorwendsels. Officieel zou het gaan om het brengen van vrijheid en democratie, terwijl het gaat om macht houden over oliebronnen in een land dat niet het jouwe is en waar de bodemschatten het eigen volk niet ten goede komen. Bedenk dat de beoogde positieve doelen van deze missies niet of nauwelijks bereikt worden, zeker niet op lange termijn, en altijd aanleiding geven tot meer geweld, verdere bewapeningsopbouw, talloze burgerslachtoffers, vluchtelingenstromen van miljoenen mensen, ontwrichte staten, burgeroorlogen, etc. Denk ook aan de Nederlandse soldaten die zinloos om het leven komen of lichamelijk en geestelijk worden beschadigd, vaak voor de rest van hun leven.

Het is storend, dat op 4 mei op de Dam van de 6 hoogwaardigheidsbekleders er 5 sober en stemmig gekleed zijn, en dat er 1 met volledige toeters en bellen staat te pronken. De koning heeft toch ook niet zijn kroon op en draagt toch ook niet de hermelijnen mantel en de scepter?

Het wordt ook tijd voor een andere tekst voor het Volkslied. Dat hoort niet meer te gaan over oorlog, bloed, dood en trouw aan koning en vaderland. Het is in ieder geval niet mijn volkslied.

Overdenkingen op 5 mei 2020

Bij de bevrijding in 1945 werd luid verzucht: “Dit nooit meer!” en geroepen: “Laten we de vrijheid vieren!” In 1941 gewaagde Franklin D. Roosevelt al van de vier vrijheden: vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid, vrijwaring van gebrek en van vrees. In 1945 werd de organisatie der Verenigde Naties (VN) opgericht. In 1948 zag de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) het licht, waarin de vier vrijheden werden uitgewerkt tot beleidslijnen die door bijna alle landen in de wereld werden omarmd. In Europa gingen landen, ook voormalige aartsvijanden, samenwerken en werd de Europese Unie (EU) gevormd. In 1950 werd het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM) ondertekend dat in 1953 in werking trad. Zowel de VN als de EU zijn zeer kostbare verworvenheden die erop gericht zijn de vrede te bewaren en de noden der mensheid te lenigen door samenwerking.

In deze tijd kunnen de grote wereldproblemen, klimaatverandering, honger, armoede, pandemieën, onrecht, discriminatie, watervoorziening, oorlog en geweld, etc. niet meer uitsluitend op nationaal niveau worden aangepakt. Het regeringsbeleid wordt dan ook steeds meer gericht op Europese en mondiale samenwerking. Dat brengt herverdelingsproblemen met zich mee die aanleiding geven tot nationalistisch protectionisme en een “eigen-volk-eerst”-mentaliteit. Hierdoor wordt het noodzakelijk streven naar samenwerking bij de aanpak van wereldwijde problemen ondergraven en wordt ook gezaagd aan de poten van de EU en de VN. De VN wordt door de gevestigde machtsblokken gebruikt voor eigen doelen en gemeenschappelijk beleid wordt geblokkeerd. Nederland zou via de EU zich sterk kunnen maken voor noodzakelijke hervormingen van de VN. In de EU wordt de onderlinge solidariteit en samenwerking ondergraven door allerlei nationalistische en populistische krachten, waarvan Brexit een treurig voorbeeld is.

Bij de herdenking van 4 en 5 mei is niet of nauwelijks aandacht besteed aan de voorwaarden die nodig zijn voor vrede en vrijheid. Het belang van de VN en de EU is niet ter sprake geweest. En dat terwijl in 2020, dit jaar dus!, het 75-jarig jubileum van de VN wordt gevierd. Daarover is niets vernomen in de plechtige toespraken. Een gemiste kans. De komende jaren zou de aandacht bij de herdenking van oorlog en bevrijding wat minder nationaal gericht moeten zijn en wat meer op de kostbare verworvenheden van vrede en vrijheid: de VN en de EU.

In 2023 kunnen we het 75-jarig jubileum vieren van de UVRM en het 70-jarig jubileum van de EVRM. In dat jaar wordt trouwens ook het 175-jarig jubileum gevierd van de progressieve Nederlandse Grondwet (1848).

De herdenking van de bevrijding op 5 mei zou in het teken moeten staan van internationale vrede en vrijheid, gesymboliseerd door de VN en uitgewerkt in de UVRM. Voor behoud van vrede en vrijheid moet gestreden worden, niet met wapens maar door alle inspanning te genereren die mogelijk is tot het behalen van de door de VN gestelde Social Development Goals in 2030.

Samenwerking is noodzakelijk, in eerste instantie op Europees niveau. Die Europese samenwerking moet dan weer niet ontsporen in een Fort Europa waarmee een nieuw soort Europees-nationalistisch protectionisme zijn intrede doet. Het mooist zou het zijn als op 5 mei het bewustzijn wordt versterkt dat we allen wereldburgers zijn die zich niet alleen verantwoordelijk voelen voor wat zich binnen de grenzen van Nederland afspeelt. Vrede en Vrijheid moeten we koesteren door de EU en de VN met alle kracht te bevorderen!

5 mei 2020

John Zant

Geplaatst op

Humanitair beleid van Nederland

Humanitair beleid van Nederland

Nederland weigert niet-begeleide kinderen uit Griekse vluchtelingenkampen op te nemen. Staatssecretaris Broekers-Knol (VVD) beweert dat dat contraproductief werkt en mensensmokkel in stand houdt. Diverse Europese landen voeren deze drogredenen niet aan en tonen wel hun medemenselijkheid. En Nederlandse gemeentes zijn bereid 500 kinderen op te nemen. Recentelijk bleek, dat ook de onschuldige, Nederlandse kinderen van IS-ouders in Syrische vluchtelingenkampen niet welkom zijn.

Het kabinet, lees de VVD met in het kielzog het CDA, wil kennelijk de PVV en Forum voor Democratie de wind uit de zeilen nemen uit angst voor zetelverlies aan deze partijen. Daarmee legitimeren ze juist de onfrisse standpunten van deze partijen! Van 2010 tot 2012 werd het kabinet van VVD en CDA gedoogd door de PVV, waarbij het PVV-beleid tot regeringsbeleid gemaakt kon worden zonder daarvoor zelf verantwoordelijkheid te hoeven dragen. Nu bestaat in feite een vergelijkbare situatie, waarbij het beleid van de PVV en van Forum door de regering uit angst voor zetelverlies wordt uitgevoerd zonder dat deze partijen daarvoor verantwoordelijk zijn. Partijpolitiek gaat voor medemenselijkheid.

Het kabinet profileert zijn humanitaire beleid het liefst met het uitsturen van het leger voor “vredesmissies” en “humanitaire interventies”, die in de praktijk meestal averechts uitpakken met als gevolg: escalatie van geweld, talloze burgerdoden, ontwrichte landen en miljoenen vluchtelingen.

John Zant, Amsterdam

Geplaatst op

Placebo-effect versterken bij medicijngebruik

Placebo-effect versterken bij medicijngebruik

Inleiding

Klassieke en operante conditionering spelen een belangrijke rol in het placebo-effect. Het doel van de onderstaande onderzoeksopzet is aan te tonen dat het placebo-effect door conditionering versterkt kan worden. Een geconditioneerde reactie kan door verschillende bekrachtigingsschema’s meer of minder resistent tegen uitdoving worden gemaakt door verschillende bekrachtigingsschema’s toe te passen. Hierdoor kan het mogelijk worden een zelfde effect (geconditioneerde reactie) te bereiken met minder medicatie.

Opzet

Indien het effect onderzocht wordt van medicijn X en placebomiddel Y, is het nodig X, Y of een vermenging van beide zodanig in een capsule samen te stellen, dat de proefpersoon op geen enkele manier vooraf of bij inname van de capsule het verschil tussen de diverse samenstellingen kan waarnemen. Vervolgens kan een volgende onderzoeksopzet worden gemaakt:

Groep 0: krijgt X gedurende de gehele experimentele periode tot Tz

Groep 1: krijgt de eerste week X en daarna Y tot Tz

Groep 2: krijgt de eerste week X en verder de halve dosering X en halve dosering Y tot Tz

Groep 3: krijgt de eerste week X en verder om de dag X of Y

Groep 4: krijgt de eerste week X en daarna Y en op onvoorspelbare momenten soms X tot Tz 

NB een klinisch farmacoloog stelde voor sacharine te gebruiken als placebomiddel

Gedurende de hele experimentele periode tot Tz wordt het doelgedrag/beoogde effect (ongeconditioneerde dan wel geconditioneerde reactie) gemeten.

Hypothesen

  1. Aangezien onvoorspelbare partiele bekrachtiging leidt tot een geconditioneerde reactie die resistenter tegen uitdoving is dan regelmatige partiele bekrachtiging, zal groep 4 beter scoren dan groep 3
  2. De uitdoving zal voor groep 2 en 3 gelijk verlopen, dus groep 2 en 3 zullen gelijk scoren
  3. Bij groep 1 zal snel uitdoving optreden; groep 1 zal lager scoren dan groep 2 en 3
  4. Nulhypothese: Groep 0 is de referentiegroep/controlegroep en zal hoger scoren dan de andere groepen

Ethische dilemma’s

De ethiek vereist dat proefpersonen vooraf volledig worden geinformeerd over doel, opzet en belasting van het experimentele onderzoek. Moeten ze derhalve vooraf te horen krijgen dat ze behalve medicijn X ook placebo Y kunnen krijgen? Deze informatie zou het verwachtingspatroon kunnen beinvloeden ten nadele van het placebo-effect.

De ethiek vereist dat noodzakelijke medicatie aan een client niet mag worden onthouden. Zijn derhalve experimenten met placebo’s onmogelijk bij noodzakelijk geachte medicatie?

Mogelijke toepassingen

De beschreven onderzoeksopzet zou kunnen worden toegepast bij bijvoorbeeld pijnstillers. Het zou mooi zijn als dezelfde pijnstilling bereikt zou kunnen worden met minder pijnstillers dankzij een placebomiddel dat volgens een bepaald conditioneringsschema wordt toegepast.

Een cardioloog suggereerde het pilletje onder de tong (isosorbidedinitraat) in een dergelijke experimentele opzet te betrekken.

Mogelijk kan een heroineverslaving worden aangepakt door heroine volgens een bepaald conditioneringsschema te vervangen door een placebomiddel, waarbij de vraag rijst of de geconditioneerde roes misschien leidt tot een verslaving aan het placebomiddel.

John Zant

maart 2020

reacties:

Beste John,

Veel dank voor deze opzet. Dit ziet er zeker interessant uit. We hebben reeds vergelijkbaar onderzoek gedaan bij RA patiënten op dit gebied, dit werd vanwege een lage instroom uiteindelijk een pilot studie (zie Manai et al 2019)  en op een aantal andere gebieden zijn hier ook studies naar gedaan (zie reviews Smits, 2019 en Tekampe, 2018). Het probleem is vooral dat de werking van de conditionering nogal van het middel en de aandoening kan afhangen, waardoor niet geheel duidelijk is wat de optimale toedieningsvorm. Je probeert dit te omzeilen door verschillende groepen te vergelijken. Dat is altijd mooi, maar ook erg kostbaar met voldoende power. Daarnaast is de METC altijd wel relatief sceptisch tov dit soort onderzoek en kan een aanvraag zo maar 1-2 jaar duren. We hadden ook een protocol bij kinderen met juveniele artritis voor MTX, dat de METC en CCMO helaas niet heeft goedgekeurd, ondanks dat we financiering hadden van het Reumafonds en de kinderreumatologen dit heel graag wilden (zie Smits), 2020. Dus, dit soort onderzoek heeft nogal wat voeten in de aarde. Desalniettemin is het zeker erg fascinerend en zullen we zeker ook nog in de toekomst weer een soortgelijk onderzoek opzetten. Je ideeën hierin zijn zeker heel bruikbaar. Ik voeg ook een aantal artikelen van ons bij op dit gebied ter informatie.

Hartelijke groet, A.

Beste A,

Dank voor je belangstellende reactie. En dank voor de interessante artikelen.

Al decennia lang struikelen onderzoekers in binnen- en buitenland over de ethische bezwaren die aan placebo-onderzoek kleven. Anderzijds zou, als placebo eens grondig onderzocht zou kunnen worden, de winst voor de gezondheidszorg gigantisch zijn door reductie van medicijngebruik en de bijwerkingen ervan. (Overigens vraag ik me nog steeds af of met de gewenste geconditioneerde reactie ook de schadelijke bijwerkingen worden geconditioneerd.)

Wordt het niet eens tijd dat jij, een gerenommeerd onderzoeker op dit gebied, met METC en CCMO om de tafel gaan zitten om dit dilemma te bespreken en gezamenlijk te zoeken naar onderzoeksmogelijkheden? Ik ben natuurlijk niet op de hoogte van alle pogingen die reeds in deze richting zijn gedaan.

Je noemt een onderzoeksopzet met verschillende groepen mooi maar ook kostbaar. Met de (…) op zak heb je bij uitstek de gelegenheid eens een grootschaliger fundamenteel onderzoek bij de kop te pakken. Een mogelijkheid zou placebo-onderzoek met pijnstillers kunnen zijn. Dergelijk onderzoek levert bijna altijd grote aantallen proefpersonen op en ligt ethisch bezien niet al te ingewikkeld, omdat pijnstillers niet als onmisbare medicatie gelden. (De beste stuurlui staan aan wal….)

Hartelijke groet,

John

Beste John,

Dank voor je commentaar. Ik ben idd aan het overwegen om een soortgelijk onderzoek mogelijk met de (…) te doen, maar ben nog erg aan het nadenken bij welke patientengroep met welk middel welk design dan mogelijk veelbelovend en ook haalbaar zou kunnen zijn, zeker gezien de ethische commissies ook steeds strenger worden. Mooi dat je hier ook enthousiast over bent. Op dit moment heeft dit gezien alle andere drukte alleen even geen prioriteit. Op een later moment kom ik er graag nog een keer op terug.

Vriendelijke groet, A.

Geplaatst op

Nationalisme en Algemeen Belang

Nationalisme en Algemeen Belang

Egocentrisme en Algemeen Belang

Van egocentrisme wordt gesproken als iemand zijn eigen visie en belangen centraal stelt. Dat gaat vaak samen met een verminderd vermogen zich te verplaatsen in de standpunten en gevoelens van anderen – een gebrek aan empathie. Als iedereen op de wereld zich louter egocentrisch zou gedragen, zou er geen liefde, vriendschap of samenwerking kunnen bestaan. Met louter egocentrisme doet een mens zichzelf tekort, want juist in liefde, vriendschap en samenwerking vindt een mens meerwaarde in zijn eigen leven. Rekening houden met anderen, juist vanwege liefde, vriendschap en samenwerking, zou men in die zin een vorm van eigen belang kunnen noemen. Er is niets mis met het goed zorgen voor jezelf en je dierbaren. Maar een relatie kan alleen goed functioneren als er sprake is van geven en nemen. Het is noodzakelijk rekening te houden met de standpunten en gevoelens van de anderen.

“Nationalisme en Algemeen Belang” verder lezen