“Hoi, he?”

In Zuid-Limburg groeten de mensen elkaar met “hoi, hè”. Het verspreidingsgebied van deze gewoonte ken ik niet precies, maar de gewoonte is in ieder geval in het stadje Gulpen wijdverbreid, om niet te zeggen algemeen gangbaar.  Intrigerend in deze begroeting is de toevoeging “hè”. Ik merk dat ik van dit soort begroetingen licht geïrriteerd raak en vraag me af waarom dat zo is. Normaliter zeg je “hallo”, “dag”, “hoi”, etc. zonder de toevoeging “hè”. Het woordje “hè”gebruik je om instemming en bevestiging te vragen, bijvoorbeeld: “We gaan naar de stad; dat wil jij toch ook, hè?” of “Ik vind oude kaas lekker, jij toch ook, hè?” Het woordje “hè” wordt ook wel aan het begin van een emotionele uitroep gebruikt, bijvoorbeeld: “Hè, wat zeg je nou?!” om verbazing, woede, afkeer, teleurstelling, gekwetstheid, pijn, verdriet etc. uit te drukken. Verder wordt “hè” gebruikt in geval je iets niet hebt verstaan of begrepen in de zin van “wat zeg je?” of “wat bedoel je?” Volgens “willemwever.nl” staat de begroeting “hoi, hè” bij het afscheid in Limburg voor “hou je goed, hè!” en wens je daarmee iemand heel vriendelijk het beste toe. Dat moge zo zijn, maar daarmee is niets gezegd over de toevoeging”hè”. De Limburgers zeggen inderdaad wel “hai dich!” zoals in het noorden des lands wel “hou doe!” wordt gebezigd. In de zin “kom maar op, hè!” is de betekenis uitdagend en agressief. Van de bovengenoemde mogelijkheden komt instemming en bevestiging vragen bij de begroeting “hoi, hè” toch het meest in aanmerking. Dus mensen in Gulpen groeten elkaar en vragen tegelijk aan de ander instemming en bevestiging. Vragen ze die voor het gebruiken van de populaire en familiaire begroeting “hoi”, of vragen ze die voor zichzelf: “Wil je me alsjeblieft gunstig beoordelen en gunstig gezind zijn?” In die zin is “hoi, hè” een weinig assertieve, je kwetsbaar opstellende, onderdanige om niet te zeggen kruiperige manier van groeten. Dat zou wellicht mijn lichte irritatie kunnen verklaren. Ik ben geneigd deze begroeting te ervaren als “weekdierengedrag”.  Maar het kan nog erger als mensen elkaar begroeten met “adi, hè”.  Met deze begroeting wil men laten zien dat men internationaal georiënteerd is en wil men tevens door de verbastering van “adios” of “adieu” de popie-jopie uithangen.Iedere keer lopen me de rillingen over de rug, maar dat zal wel aan mij liggen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *